Un lugar singular
O concepto de labirinto está claro: un intrincado lugar, de fácil acceso, e do que é difícil saír. O que non está tan claro é onde se realizou o primeiro, en que se baseou o seu inventor, que significado tiña para as sociedades primitivas e por que fascinou historicamente a exipcios, indios, budistas...
É difícil datar os labirintos máis antigos, porque case todos son petróglifos. Os petróglifos son representacións simbólicas gravadas en pedra que rexistran feitos ou mitos, poden ter forma de animais, figuras humanas, deseños circulares tallados á entrada de tumbas... En Galicia é ben coñecida a Pedra do Labirinto de Mogor ou a de Meis. Os petróglifos son unha presenza silenciosa que acrecenta ese aura de misterio que rodea a paisaxe galega. Do mesmo xeito que os petróglifos, tamén os labirintos teñen un compoñente místico. Estes representaban a viaxe da escuridade á luz ou a sabedoría secreta descuberta tras a superación dunha proba.
O significado primitivo máis probable do termo labirinto é o de ‘símbolo protector’. Unha das leis da maxia obriga a delimitar os espazos con signos protectores, como labirintos ou redes, etc., instrumentos necesarios para neutralizar aos malos espíritos, atopar comida, paralizar ao inimigo... O feito de que se achen tamén en moitas tumbas parece indicar que se trata de símbolos funerarios protectores, que acougan aos mortos e afastan aos intrusos. Ou de mapas do máis alá para guiar á alma.
Para os celtas, o labirinto significaba a aprendizaxe mediante a observación do mundo que nos rodea. Para eles os diferentes planetas movíanse en círculos e, segundo as súas deducións, a conformación do universo tiña forma de espiral celta.
De todos os signos celtas, o significado do labirinto encerra a creación, a sabedoría, os cambios de sorte, entre outros aspectos, porque está baseado nos xiros que fan os planetas e o cambio das estacións.
Algúns historiadores sitúan o labirinto máis famoso en Glastombury (sur de Inglaterra), rodeando o outeiro de Tor e identificando este como Ávalon, a lendaria illa da mitoloxía celta. E se falamos de mitoloxía celta non podemos deixar de nomear a Breoghán. O Leabhar Gábhala, libro das Invasións Irlandesas escrito por monxes irlandeses no século XII, recolle unha lenda que conta como o rei celta Breoghán funda a cidade de Brigantia (A Coruña), e constrúe a Torre de Breoghán, posiblemente precursora da Torre de Hércules.